Sneeuwklokjes vermeerderen.

Halverwege februari staan de sneeuwklokjes in de knoppen. Nog even en de bloempjes worden zichtbaar. Ze staan meestal op die plaatsen waar ze in de zomer niet hinderen bij het opnieuw inrichten van de border. Bovendien zijn ze meestal al afgestorven wanneer de meeste voorjaarsbloemen in de border geplant moeten worden. Sneeuwklokjes geven een vleugje lente in de tuin en om dat gevoel te vergroten kan men de sneeuwklokjes vermeerderen. Dat vermeerderen gebeurt bij voorkeur in februari. De bladeren zijn nog groen, maar dat maakt niet uit voor de sneeuwklokjes. Het beste kan men een pol uitgraven en voorzichtig in stukjes scheuren. Niet laten liggen tot de volgende week, maar meteen polletjes planten. Ze worden geplant op dezelfde diepte als bij de oorspronkelijke pol en bij voorkeur op een plaats waar het niet erg zonnig is. Op deze manier heeft men al gauw een mooi bed met sneeuwklokjes in de tuin staan. Het vermeerderen is niet zo’n zwaar karwei en bovendien verwilderen de sneeuwklokjes graag en dat betekent dat ze, door te werken in de border, op veel plaatsen tevoorschijn komen. En nog mooier in de tuin is het wanneer men de sneeuwklokjes combineert met helleborussen, winterakonieten en krokussen.

Te vroeg.

Om de bloemen van de helleborussen beter te kunnen zien worden elk jaar, wanneer de eerste bloemen te zien zijn de bladeren weggeknipt. Het blad is dan toch zo mooi niet meer en helaas zijn er ook bladeren bij die de zwarte bladvlekkenziekte met zich meedragen. Deze zwarte vlekken zijn niet alleen ontsierend, maar ze verzwakken ook de planten. Door de aangetaste bladeren op tijd weg te knippen wordt de verspreiding ingeperkt. Bovendien zijn de nieuwe bladeren in april weer aanwezig. Dit jaar bloeien mijn helleborussen onvoldoende. Er hebben zich geen grote pollen gevormd en dat is mijns inziens te wijten aan het te vroeg wegknippen van de bladeren. Dat heb ik begin december reeds gedaan, ook met het idee dat de zwarte bladvlekkenziekte zich dan minder zou kunnen uitbreiden. Achteraf bekeken was dat verkeerd geredeneerd. De dan aanwezige bladeren moeten energie leveren aan de planten en dat is te weinig gebeurd, vandaar die kleine pollen. Volgend jaar worden de bladeren pas verwijderd wanneer de eerste bloemen zich laten zien.

Kalk op het gazon.

Wanneer in het gazon veel mos groeit is dat een teken dat de zuurgraad van de grond hoog is. Echter wanneer de zuurgraad aangegeven wordt met een getal dan is dat laag. (bijv. Ph 3 == zuur) Mossen houden van een zure grond en daarom is het noodzakelijk de zuurgraad van de grond te veranderen en dat kan gebeuren door het strooien van kalk. De bodem verandert door de kalk en de grassprieten kunnen weer beter de voedingsstoffen opnemen. Eigenlijk is het strooien van kalk minimaal een keer per jaar nodig en dan bij voorkeur in de wintermaanden. Door de regenperioden smelten de korrels sneller, zodat de grassprieten er sneller van kunnen profiteren. Mijn voorkeur gaat uit naar een korrelkalk met magnesium. De magnesium ( 15%) zorgt ervoor dat het gras mooi groen wordt. Het voordeel van een korrelkalk is dat de kalk niet stuift. Poederkalk zoals Dolocal is ook uitstekend geschikt, maar deze is moeilijker te strooien, zeker wanneer het waait. Wanneer er langs de grasrand zuurminnende planten zoals rododendrons, azalea’s, hortensia’s en heideplanten staan moet men met het strooien van een poederkalk oppassen. Een vraag die veel gesteld wordt is: “Hoeveel kalk moet ik op het gazon strooien?” De hoeveelheid kalk die men moet kopen is natuurlijk afhankelijk van de grootte van het gazon. Een normale hoeveelheid kalk ligt tussen een en anderhalve kilo per 10m2. Wanneer men de grootte van het grasveld weet kan men uitrekenen hoeveel men nodig heeft. Het kopen van een te grote hoeveelheid is geen probleem, want kalk bederft niet wanneer men de zak goed dicht knoopt.

We hebben er lang op moeten wachten, maar op het moment dat ik dit schrijf vriest het buiten -4°C. De komende nacht wordt er matige vorst verwacht. Dat heeft me doen besluiten de laatste, niet winterharde planten naar de winterberging te brengen. Niet omdat de planten meteen zouden bevriezen, maar omdat de mogelijkheid bestaat dat ze uitdrogen. Het zijn wintergroene planten en omdat ze bladeren hebben moeten ze kunnen ademen. Dat kan niet wanneer ze in een kuip staan de wortelkluit een ijsklomp is geworden. Tracycarpus fortunei, camellia, Chaemerops nobilis, Arbutus unedo, liguster, cordyline, Acca sellowiana, oleander, laurier, vlinderstruik, winterjasmijn Fatsia en Schyzostillis zijn naar een vorstvrije plaats gebracht. Deze plaats is niet ideaal omdat het er niet helder licht is, maar enkele dagen kunnen deze plaatsen in minder gunstige omstandigheden doorbrengen. Zo gauw de vorst voorbij is gaan ze weer naar buiten.

De eerste camellia’s bloeiden reeds, maar door de vorst zijn de bloemen bruin geworden. De struik in de volle grond kan wel vorst verdragen, maar de bloemen bevriezen zeer snel. Omdat diverse camellia’s in pot in de grond ingegraven zijn heb ik de wortelkluit afgedekt met een laag bladeren. Daar blijft lucht tussen zitten en lucht isoleert. De wortelkluit zal niet zo snel bevriezen. Met behulp van vliesddoek kan men de camellia’s beschermen tegen de uitdrogende wind en de zonnestralen.

Wanneer ik ’s morgens in de tuin kom hangen de Helleborussen met de gebogen koppen bijna op de grond. Voor deze planten is het bevriezen geen probleem. De plant trekt vocht uit de stelen en bladeren om te voorkomen dat cellen kapot vriezen. Wanneer de temperatuur weer boven de 0°C komt neemt de sapstroom weer haar normale loop. Datzelfde geldt ook voor de winterviolen. Tijdens de vorsttemperaturen hangen ze er verlept bij, maar wanneer de temperatuur boven de nul graden komt begint het herstel.

Ik heb dan wel planten uit de tuin moeten halen, maar het lopen over het bevroren gras heb ik angstvallig vermeden. Bij het lopen over bevroren gras breken de grashalmen en deze herstellen niet meer. Dat geeft bruine voetstappen in het gazon en daarom moet het lopen over bevroren gras vermeden worden.

Tijdens de vorstperiode kan men de tuin het best met rust laten en zich concentreren op andere werkzaamheden of het maken van een mooie wandeling. Op zondag 20 januari scheen de zon en konden we genieten van een mooie winterdag. Een dag om in te lijsten, ook al was het koud. De zon en de geringe aanwezigheid wind maakten deze dag tot een gouden winterdag.